Toen ik stopte met drinken was het mijn verlangen naar vrijheid die dat heel gemakkelijk maakte. Vrijheid is voor mij van levensbelang. Vrijheid is vitaliteit. Dat is altijd al zo geweest. Ik had een hekel aan regels die ik niet snapte, werkte in mijn gehele carrière slechts 1 jaar voor een ‘baas’ en woonde als een nomade in een caravannetje. Het moment dat ik echt, vol met mijn hart, kon erkennen dat alcohol mij een slaaf had gemaakt en de regie had overgenomen kwam er weer plaats voor de piraat, de avonturier in mij. Ik herinnerde mij hoe vrij ik in wezen ben. Mijn bevrijdingsdag.

De eerste maanden van niet-drinken gingen over vrij zijn van alcohol, maar het stoppen met alcohol was slechts het begin. Ik ging zien hoe het in mij een wir-war is van aannames en overtuigingen. Over mijzelf, de wereld, over wat, of wie ik, of de ander, zou moeten zijn. De jaren daarna ben ik dit steeds helderder gaan zien. Ik ervaar dat werkelijke vrijheid te maken heeft met alles kunnen doen of laten, ook al roept dat angst op. Vrij zijn van angst. Dat is iets anders dan geen angst voelen of het wegstoppen. Maar doen wat je wilt, zijn wie je bent, mét de angst. Angst als kwaliteit van het hart. In plaats van reden om iets niet te doen. Dát is bevrijd zijn van angst.

Ik weet ook niet altijd hoe dat moet, hoe ik dat kan doen. Gelukkig is er veel versterkend 'spul' in muziek, boeken en ook de bekende tekst van Marianne Williamson steekt mij vaak een hart onder de riem. Deze woorden gaan over vrijheid, de vrijheid waar ik naar verlang. Die is er voor iedereen. Altijd. Overal.

 

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.

Onze diepste angst is dat we oneindig krachtig zijn.

Het is ons licht, niet onze duisternis die we het meeste vrezen.

We vragen ons af: wie ben ik dat ik briljant, aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn?

Maar waarom eigenlijk niet? Jij bent toch ook een kind van God?

Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.

Er is niets verlicht aan je klein maken opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.

Wij zijn bestemd om te stralen zoals kinderen dat doen.

Wij zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren.

Niet slechts in enkelen van ons, maar in ons allemaal.

Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming dat ook te doen. 

Als wij van onze angst bevrijd zijn, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.

 

Marianne Williamson

uitgesproken door Nelson Mandela bij zijn inaugurale rede