In de literatuur en op sites over verslaving wordt al jarenlang een normering gebruikt die gebaseerd is op eenheden. Ook huisartsen en specialisten hebben over het algemeen nog steeds de neiging om patiënten gerust te stellen die 2 drankjes per dag willen drinken. Terwijl inmiddels duidelijk is dat alcohol, een toxische stof, écht niet goed is voor lijf en leden. Ook niet 2 drankjes per dag.

Maar wanneer je iemand bent die niet zo onder de indruk is van de fysieke gezondheidsaspecten (‘je moet immers ergens aan doodgaan’) hoe kun je dán meten en weten of je teveel drinkt?

Een peiler daarvoor is bijvoorbeeld of je je regelmatig voorneemt minder of minder vaak te drinken en dat dat telkens weer verzandt in toch weer een drankje. Je kunt er ook achter komen door eerlijk naar jezelf en je gedrag te kijken. Je gaat dan misschien zien dat de manier waarop je drinkt of de één of andere manier schade aanricht.

Die schade kan zich op veel verschillende plekken voordoen en er op verschillende manieren uitzien:

  • je verzaakt op je werk, je haalt een 7 tje terwijl je weet dat je eigenlijk een 9 kunt
  • je vermijdt openheid in je relatie, liever neem je een drankje dan dat je open kaart speelt over wat er echt gaande is
  • je bent niet echt betrokken bij de kinderen, komt thuis, neemt een drankje en ze moeten vooral jou niet tot last zijn
  • je hebt fysieke klachten, die je liever voor je uitschuift (want eerst: minder drinken ...)
  • je weet dat je iets aan je alcoholgebruik moet veranderen maar ziet daar tegenop
  • je schaamt je dat je je alcoholgebruik niet beter onder controle hebt

Sociaal drinken. Mensen die meer drinken dan hen lief is zouden dolgraag af en toe 1 of 2 wijntjes drinken. Gewoon sociaal drinken noemen we dat dan (terwijl iemand die dat als vanzelf doet het nooit zo noemt ... daar heb je je indicatie ...) . Het begint met een voornemen, al dan niet na een maand ’droog staan’. Helemaal niet drinken lukt dan eigenlijk best makkelijk, maar af en toe drinken niet. Dat frustreert enorm! Waarom lukt het anderen wél moeiteloos? Dan komt het zelfverwijt en de schaamte: ‘wat ben ik een loser dat ik dat niet kan! Ik ben toch zeker geen alcoholist?’ Eenzaamheid en meer negativiteit volgen. Je draait jezelf helemaal de donkerte in.

Maar weet je, het is vrij simpel.
Er zijn 2 soorten mensen. De ene soort kan 1 koekje eten, 1 dropje nemen, 1 wijntje drinken. Jan, mijn man is zo iemand Hij drinkt af en toe een wijntje. Soms staat er de volgende dag nog een half glas wijn naast de bank. ‘Wat is dat?’ Vraag ik. ‘Oh … vergeten … ‘, zegt hij dan. Dat zal mij NOOIT gebeuren. Ik wil altijd meer, vol veel, jammie, lekker … Tot de bodem die zak drop, dat pak koekjes, die fles wijn maar ook: dat boek, die serie, de sportieve uitdaging, de klus, de aandacht en zorg voor ons nieuwe hondje Lola. Onbegrensde mensen willen alles en veel. De hele mikmak. Dat is heel vaak heel tof en vervullend. Het levert veel op. Maar het kan ook destructief zijn. Bij alcohol, drugs, suiker. En soms ook bij sporten of schoenen kopen.

Wanneer je behoort tot de groep gepassioneerde obsessievelingen dan is helemaal niet heel veel makkelijker dan een beetje blijven proberen. Dat geldt voor roken, sporten en ook voor drinken. Een beetje blijven proberen is een leven van vallen en opstaan, voortdurend jezelf ‘in toom’ houden. Voortdurend ook aandacht en gedachten die er mee bezig blijven.

Hoe zou het zijn om volledig, gepassioneerd en obsessief NIET te drinken? Radicaal de andere kant te kiezen van dezelfde medaille? Als een experimentje? Mogelijk bevalt het je heel veel beter dan het blijven hink-stap-springen op de middenweg. Om geen enkele andere reden dan dat jij nou eenmaal een mens bent van alles of niks. Ik koos ooit voor 100% niks. Dat is het allerbeste wat ik ooit gedaan heb.