Je kent het vast wel; je vertelt een verhaal aan iemand en een minuut, een dag of 15 jaar later blijkt dat de ander je totaal niet heeft begrepen, als het ware naar een andere film zat te kijken. Beelden en aannames zijn verduiveld krachtig en het is verre van vanzelfsprekend dat de ander hetzelfde ziet als jij. Sterker nog, je roept in de ander waarschijnlijk beelden en bijbehorende gevoelens op die je nooit voor mogelijk had gehouden.
Dat kan heel grappig zijn en als de ‘spraakverwarring’ boven tafel komt kun je er soms hartelijk, soms als een boer met kiespijn, om lachen. Maar zo nu en dan is het niet om te lachen. Dan kunnen mensen nieuwe aannames maken die zorgen voor verwijdering en afstand; wordt de ander pijnlijk en onbedoeld geraakt.
De afgelopen dagen maakte ik het een paar keer mee, te beginnen op maandagmorgen bij een interview. Na het gesprek had ik een ‘raar’ gevoel en ik wist niet precies waarom dat was. Pas ‘s avonds, toen een passage uit het gesprek me weer te binnen viel, realiseerde ik me dat we een deel van het gesprek finaal langs elkaar heen hadden gesproken. Erg? Niet erg. Hooguit anders dan ik had gewild.
De tweede keer was mijn stukje in de Weekly van vorige week. Door mijn agitatie te beschrijven over online cursussen in het algemeen wekte ik de indruk dat ik zou stoppen met mijn internetacitviteiten. Erg? Niet erg. Want ik kreeg heel erg veel reacties, uiteenlopend van geschrokken tot verontwaardigd en van alles er tussenin. Het was heel fijn om te merken dat er zoveel betrokkenheid is. Niet erg dus, maar wel belangrijk om hier nu duidelijk te maken dat ik juist heel erg blij ben met de manier waarop Petra Moes - de kunst van nuchter leven het world wide web verovert. Er zijn veel mensen met toewijding online aan het werk met de cursus, deze stukjes en de Q&A’s. Dat is hartverwarmend en bemoedigend. Dus aan hen en alle toekomstige deelnemers van mijn online cursus wil ik zeggen: ga door! Dat doe ik ook! Ook hier zijn we samen!
Om verdere misverstanden te voorkomen: klik HIER voor mijn trainingsaanbod als je wilt stoppen en klik HIER als je al gestopt bent. Je vindt er mijn complete trainingsaanbod.
In de eerste alinea zei ik het al: vaak zit in een gesprek de ander naar een heel andere film te kijken dan jij. En dat hoeft niet erg te zijn. Maar het is meestal niet wat we willen. We willen graag dat de ander onze film ziet. We willen begrepen worden, gezien worden. En dat kan. Sterker nog: het beschrijven van je eigen ervaringen en belevingen is behoorlijk louterend en openend en vaak het enige wat je hoeft te doen. Hoe je dat doet? Dat vertel ik HIER in Q&A9.