Op Facebook en Twitter zijn weinig enthousiaste verhalen te lezen van (ex) deelnemers van onze trainingen. Met uitzondering van Anja Meulenbelt, zij was vanaf het allereerste uur trouwe fan en ambassadeur en heeft een paar bijzonder openhartige artikelen geschreven. Zijn ze er dan niet, enthousiaste verhalen? Jazeker wel. Maar niet in het openbaar. Die ontvang ik in de intimiteit van mijn mailbox. Dát is de plek waar mensen zich durven uitspreken. Zo las ik laatst: Petra, ik ben zo blij dat je bestaat … door jou ben ik aan de slag gegaan en heb ik stappen kunnen zetten die ik niet voor mogelijk hield … Een bericht van iemand die ik nooit heb ontmoet, die mij onder een schuilnaam mailt. De online cursus en de nieuwsbrief bleken een inspiratie en spiegel.
Het treft mij diep als ik hoor en lees over de eenzaamheid van de drinker. Het drinken (of niet meer drinken) is een Groot Geheim dat in stand wordt gehouden door allesoverheersende schaamte. De uitgesproken ideeën in de maatschappij over ‘iemand met een alcoholprobleem’ maken dat mensen lang in hun eentje met zichzelf doormodderen. En er dan nog maar ééntje nemen om van de akelige gedachten af te komen.
Want zeg nou zelf: bij het woord alcoholist heb je toch direct een beeld? Waar lijkt dat op? Grote kans dat het plaatje in de buurt komt van een loser. Een sujet die leeft aan de zelfkant van de samenleving. Iemand waar je niet op wilt lijken. Deze beelden in het collectief onbewuste maken het zo moeilijk alcoholproblematiek te erkennen. Want als je erkent dat je ‘iets met alcohol hebt’ of eigenlijk wel wat minder zou kunnen drinken, dringen deze zich direct op en ben jij dus ook zo. Inclusief de gedachten: ‘Is het dan zó erg met mij?’ De normatieve ideeën leven bij iedereen en overal. Ook in de drinker zelf.
En ik zou het wel van de daken willen schreeuwen: ‘Nee! Het is NIET zo erg met jou! Je bent geen loser! Jij hebt een zwak voor alcohol. Een ander voor sex. Of overmatig werken. Of schoenen kopen. Bovendien is het best slim dat je voor alcohol koos, het is superdoeltreffend, makkelijk verkrijgbaar en maatschappelijk geaccepteerd.’ En ja! Het is verduiveld destructief. Maar dat maakt de drinker geen loser. Die is even menselijk als ieder ander. Helemaal op zijn manier. Wat, of hoeveel, of hoe vaak hij dan ook verkiest te drinken, het is zijn leven. Menselijke waardigheid. Die wordt node gemist als het gaat over ‘alcoholproblematiek’. En het is hartverscheurend dat zoveel mensen zo lang in hun eentje worstelen met hun geheime gedachten en ideeën over alcohol en zichzelf. Ik ben blij dat een aantal mijn site heeft gevonden. Daar treffen we elkaar. Steeds meer in het licht. En als dat niet kan? Dan heel graag in het donker. De online cursus heeft een geheime Facebookgroep waar heel openhartig wordt uitgewisseld. Je hebt daar gratis toegang toe als je deelneemt aan de online cursus.