Ik ben in Frankrijk. En de natuur groeit er op los. Er is zoveel wat aandacht wil en waar mijn toewijding en ‘flow’ naar toegaat. Om te beginnen moet het ruige, in een paar maanden verwilderde terrein, veroverd worden op opdringerige bramen, bossen brandnetels en romige boterbloemen. Het gras groeit zó vlijtig dat wanneer het laatste veldje is gemaaid, het eerste al weer aan een scheerbeurt toe is. En terwijl ik maai, hark en schoffel zie ik de tuin als metafoor voor mijzelf.
Want ja. Boterbloemen, brandnetels en wuivend gras zijn mooi, maar ik houd ook van juffertje in ‘t groen, pioenrozen en geurige oregano en rozemarijn. Om het één een kans te geven moet ik anderen uitgraven, elimineren, in toom houden. Als alles gewoon zijn gang gaat is het ook best o.k. Maar als ik de groeikracht van de grond en de grote verscheidenheid aan kleuren en bloemen wil beleven zal ik moeite moeten doen. Ruimte moeten maken.
Zo is het ook met je eigen kwaliteiten en talenten. Ach, gewoon doorgaan zoals je altijd doet is o.k. Best Aardig. En er is Meer. Er is wetenschap van je volledige potentie. Van alle kleuren, vormen en kwaliteiten die je in jezelf kunt ontdekken. Dat ontwikkelen kost moeite. Daarvoor moet je soms graven, pijn lijden, onaangename waarheid onder ogen zien. Het is als wroeten in de distels, het ontdekken van een mierennest, graven om oude wortels boven te krijgen. Als je hier mee bezig gaat kun je gaan zien wat er echt nodig is, hoe je slakken kunt weren of een hekje om je tuin zetten als het nodig is. Vaak weten we wel dat er meer potentie in ons is, maar zijn we te lui of te bang om die moeite te doen. Het is goed genoeg zo.
Stel dat je verlangen naar je volledige potentie toeneemt en je besluit je eigen tuintje te ontginnen, op te knappen, de groeikracht te benutten, dan is er toewijding nodig. De kunst van nuchter leven gaat niet over alcohol. De kunst van nuchter leven gaat over jouw kwaliteiten en talenten en hoe die kunnen bloeien. Je dagelijkse drankje houdt je in de ‘het-is-wel-goed-genoeg-zo-modus’. Als je stopt met drinken kun je je bezig gaan houden met schoffelen, wieden en zaaien. Je brengt licht in de overwoekerde tuin. Dat doe je niet in een dag, net zo min als je tuintje van de een op de andere dag in volle bloei staat. Dat vraagt toewijding, tijd en aandacht. En dat doe je helemaal zelf. Misschien thuis alleen. Of samen met anderen. Waarbij je elkaar inspireert en van elkaar leert. Net zoals ik hier leer tuinieren, geïnspireerd raak en geholpen wordt door vrienden en familie.
Wil je ook geïnspireerd raken en een plan maken voor jouw 'tuin', jouw kwaliteiten en talenten? Wil je ook leren hoe je het onkruid te lijf kunt gaan om plaats te maken voor het licht? Spring in het diepe en doe een training.