Ik houd van deze tijd, sinterklaastijd. Buiten is het nat en guur. Binnen brandt de kachel, een bodemloze bak kruidnootjes onder handbereik. Ik houd van de sfeer van verwachting, opwinding en geheimzinnigheid. Van surprises en gedichten. Van stiekeme cadeautjes en marsepeinen muizen in een schoen stoppen. Het maakt me blij: de onschuld, de kindergezichtjes, het verhaal van geven en ontvangen.

Tenminste ... nu, als volwassene geniet ik er van. Als kind niet. Ik vond het té spannend en was vooral bang. Bang voor wat ik niet kende en wat ik niet kon begrijpen. Als klein stoer kleutertje deed ik net als iedereen een soort van vrolijk, maar het huilen stond me nader dan het lachen als het weer zover was. In een kring in de klas wachten tot je naam werd voorgelezen. In stilte deed ik boete voor al het kattenkwaad dat ik had uitgehaald of de keren dat ik ongehoorzaam was geweest. En je wíst wel dat het goed zou komen, dat er ook een cadeautje voor jou bij zou zijn, maar toch bleef het afwachten...

Geven en ontvangen, dat is voor mij de essentie van het feest van Sint. En dat geven blijkt vaak een stuk makkelijker dan ontvangen. Het is vaak fijn om uit te reiken en te delen en veel vaker lastig om open en blij in ontvangst te nemen wat aan jou wordt geschonken. Toch blijkt een cadeau wat hartelijk wordt ontvangen tegelijkertijd een geschenk te zijn aan de gever. Het verbindt en bezegelt de relatie. Geven wordt ontvangen en andersom.

Ruim 10 jaar geleden gaf ik mijzelf iets waarvan ik achteraf zei: dit is het grootste cadeau wat ik mij ooit heb kunnen geven. Een weekend training bij -toen nog- De Helderheid. Ik stopte met drinken en een nieuwe wereld opende zich. Waar ik lang bang was geweest -net als de kleine kleuter-, werd ik een avonturier die nieuwsgierig en verwonderd kon zijn voor het onbekende.

Wil jij jezelf een last-minute sinterklaascadeau geven? Klik hier voor meer informatie over mijn trainingen.

En mocht je het een beetje spannend vinden, dan helpt wellicht het laatste couplet van 'Zie de maan schijnt door de bomen':

Ban dus vrij de vrees uit het hart;
Ik wed er ligt geen enkele gard.
Ban dus vrij de vrees uit het hart;
Ik wed er ligt geen enkele gard!