Controle

Ongeveer 42 jaar gelden heb ik je leren kennen als een vriend die zorgde voor een zekere rust in mijn turbulente leven. Door jou was alles even mooi en niet zorgelijk. Je fungeerde als een soort vluchtheuvel binnen mijn gemoedstoestand c.q. wereld. 

Wat ik zag gebeuren, maar niets mee deed, was dat je steeds meer de controle over mijn leven overnam en mij weg hield bij wat wezenlijk belangrijk is voor mij. Met andere woorden: je hield mij steeds meer weg bij mijn eigen IK, mijn eigen vuurtje, mijn verlangen, mijn passie, mijn hartstocht, mijn juiste perceptie van de werkelijkheid en nog veel meer.

Ik heb een tijdje geprobeerd je als vriend achter mij te laten vanuit de gedachte: met ’die’ moet ik niet meer omgaan. Maar dat werkte niet, ik voelde compassie voor jou. De echte ommekeer kwam pas nadat ik mij realiseerde dat je mij klein houdt, weg houdt bij mijzelf en bij wat belangrijk is voor mij. Dat doet een vriend namelijk niet, hoe groot zijn of haar tekortkomingen ook moge zijn.

Ik heb ondertussen geleerd dat het helpt om te breken met vrienden die je niet verder helpen en om mijn eigen pad te volgen. Dit pad volg ik nu als een strijdende krijger die vecht voor zelfbeschikking, ruimte en vrijheid en daarmee verbreek ik de banden met jou.

Nu ik je achter mij heb gelaten en terugkijk moet ik bekennen dat ik je niet eens mis. Je bent soms nog wel ineens in mijn gedachten, soms heftig- soms vaag - maar je verdwijnt telkens weer. Wat helpt bij het laten overgaan van de gedachten aan jou is de realisatie dat ik zonder jouw aanwezigheid alles veel intenser beleef. 

Ik leef veel meer in het moment en ervaar liefde, lust, passie op een manier die ik nog nooit heb gekend. Mijn zintuigen werken scherper, ik weet beter wat ik wel of niet wil, en geluk, genot en plezier beleef ik in het moment in extase. 

Nu pas realiseer ik mij waar je me bij hebt weggehouden, wat jouw controle over mij is geweest en wat jij mij heb gekost. Ik wil niet teveel terugkijken op onze periode samen en ga je het ook niet verwijten omdat dat mij niet verder helpt. 

Ik bewandel vanaf nu mijn eigen pad richting een nieuwe toekomst zonder jou. Ik hoop oprecht dat je anderen met rust laat en hen niet beïnvloedt zoals je bij mij heb gedaan.

Mocht ik je nog eens tegenkomen dan zal ik je niet groeten, waarschijnlijk omdat ik jou niet meer herken en jij mij niet.

Ik voel mij nu blij en vrij zonder jou en geniet iedere dag van wat op mijn pad komt.

Dat neemt niemand mij ooit meer af.

Rob

 

* Rob is deelnemer aan de training DKVNL en deelde deze brief in de groep. Op mijn vraag of hij op de website zou mogen reageerde hij direct positief 'dat helpt zelfs bij er helemaal mee in de wereld gaan staan'. Dank je wel Rob!