De 8-stappencheck van Voorbij Alcohol laat zien hoe ZIN in een borrel helpt bij niet drinken.
Vrijdagavond half 11. Ik zit alleen in de auto en rijd op een nagenoeg lege A28 van het donkere Drenthe richting huis. Ik voel me onrustig, zou willen dat ik er al was en merk hoe de gedachte naar boven kruipt: een borrel! Ja, ik heb ontzettend veel zin in een borrel! Het liefste zo eentje die er lekker ‘inkickt’, een wodka of shotje. Het verbaast me een beetje dat na al die jaren alcoholvrij leven de trek in me opborrelt. Waarom nu? Op dit moment? Gek! En grappig, want ‘zin in een borrel’ is een buitengewoon handige manier om te kijken wat er eigenlijk gaande is, waar ik eigenlijk zin in heb.
Om hier achter te komen pas ik mijn handige checklijstje toe:
1 Heb ik honger? Nee, ik kom net uit een restaurant gerold met een vol buikje, van honger is geen sprake.
2 Heb ik dorst? Nee ook niet, de fles water op tafel heb ik twee keer bij laten vullen en niets in mij snakt naar vocht.
3 Ben ik moe? Nee, niet extreem, ik voel wel dat het een pittige week was maar het voelt niet alsof ik alcohol nodig heb om nog even door te kunnen gaan. Zeker niet in de auto ; ).
4 Sta ik onder druk? Nee, in tegendeel, ik heb net een grote klus geklaard en een vrij weekend voor de boeg.
Geen fysieke belangen dus, over naar deel 2 van de checklijst:
Hoe zit het met mijn emoties en gevoelens? Welke gevoelens leven er op dit moment eigenlijk? Ben ik ...
5 Boos? of iets wat daar op lijkt; irritatie ... frustratie ... agitatie ...
6 Bang? of iets wat daar op lijkt; zenuwachtig ... onzeker ... verlegen ...
7 Blij? of iets wat daar op lijkt; excited ... verheugd ... tevreden ...
8 Bedroefd? of iets wat daar op lijkt; somber ... stilletjes ... teruggetrokken ...
Hee, grappig … BLIJ komt het dichtste in de buurt … De afgelopen week was ik onderdeel van de staf bij een intensieve retraite met een grote groep. Ik zit er, hier in de auto achter het stuur, content bij. Ontspannen en tevreden als een spinnende poes, blij over mijzelf en het werk wat we hebben neergezet. En precies daar zit de trek. Ik voel me vervuld, tevreden en zou nu het liefste helemaal wegzakken in een zachte wolk waar ik niets hoef, geen gedachten heb en me kan laten wegdrijven in het nagenieten. Daar zit ie, de zin. Want er is een idee of aanname dat ik met die borrel net even dieper kan ontspannen in het niets, in de stilte, in de mijmering, in de zindering. Dat ik dan echt alles helemaal los kan laten. Inmiddels weet ik dat een borrel een mokerslag is die een knock-out veroorzaakt. Het is geen hulpmiddel naar diepe ontspanning. Alcohol jaagt mij juist verder bij mezelf vandaan.
Door de gevoelens die in mij leven te herkennen én te erkennen smelt de zin naar een borrel als sneeuw voor de zon. Ik hoef niets krampachtig vast te houden of te vermijden. Dit is de ontspanning waar ik naar verlang. Het is er al.
Ik zet de autoradio aan en draai een lievelingsnummer... Ik heb genoeg aan mijzelf en ben bijna thuis. Huis. Waar houtkachel, man en hond op me wachten. Daar kan ik rusten. Gewoon in mijzelf. Met alles wat er is.