Gisteren had ik een sessie met een vrouw. Ze had 4 jaar niet gedronken en kwam bij mij omdat ze was teruggevallen. Het alcoholvrije leven was haar toen eigenlijk heel erg goed bevallen. Ze was tevreden en voelde zich rustiger dan in de periode dat ze dagelijks een paar glazen wijn dronk. Puur. Blij met haar fitheid. Niet drinken bleek een verrijking. Op een gegeven moment, het was een vakantie in Frankrijk, dacht ze: 'Ach, eentje moet ik inmiddels toch wel kunnen...' En dat kon ze toen ook. Het was gezellig, de witte wijn heerlijk en ze voelde zich vrolijk. Ze kon genieten, meedoen met het gezelschap, zonder direct de hele fles te willen leegdrinken. Wat een feest! Ze had haar verslaving overwonnen!

Dat was 2 jaar geleden. De maanden na die zomer kreeg ze te kampen met een aantal fikse tegenslagen en sloop de gewoonte er weer in om, na een dag hard werken, een paar drankjes te nemen. 'En', zo vertelde ze, 'wat heel erg leuk is ... in het dorp is een ontzettend gezellig cafe gekomen en daar heb ik wekelijkse met de buurvrouwen een vreselijk leuke avond.' Het was lachen, gieren, brullen. Met een fles wijn.

Ze drinkt weer dagelijks en op sommige momenten, die vrijdagavonden bijvoorbeeld, is het heel erg leuk en heel erg tof. Maar de meeste keren, de dagelijkse gewoonte, is niet zo fijn. De verdoving is routine geworden en ze mist de helderheid en frisheid in haar dagelijks leven. Af en toe, bij feestjes, drinkt ze veel te veel en wordt ze, zoals ze het zelf noemt, een lelijke versie van zichzelf, kattig en destructief. Ze weet dat ze zonder alcohol beter af is en toch ... ze wil geen afscheid nemen van die heerlijke avonden met de meiden...

In de sessie kon ik met haar meevoelen. Ik herinnerde me de momenten dat je bijna in je broek moet piesen van het lachen. Een 'meidending' waarschijnlijk en zo heerlijk! Zonder alcohol kom ik ook wel eens in die staat, maar minder vanzelf. Ik kon begrijpen dat ze er tegenop zag om afscheid te nemen van die gemakkelijke losse, lichte vrolijkheid. De sfeer om haar heen en vooral ook, die sfeer in haarzelf.

In mij komt het beeld op van een destructieve relatie. Een man en een vrouw ontmoeten elkaar. Ze worden verliefd, head over heels. Het is heerlijk om samen te zijn. Het is zo'n relatie waarbij 1 plus 1 meer is dan 2. Op een gegeven moment blijkt dat de man een duister kantje heeft. Hij kan gewelddadig zijn. Niet altijd, maar op sommige momenten. Wanneer het tegenzit, reageert hij zijn frustratie af op de buitenwereld. In het begin sloeg hij met deuren en liep woest het huis uit. Later gaf hij haar een keer een klap in het gezicht. Na de eerste schrik kunnen ze er over praten, ze is begripvol en ze komen weer tot elkaar. Tot hij een tegenvaller heeft op zijn werk en briesend thuiskomt. Ze krijgt meer klappen, er is meer geweld. Ze vraagt zich af ... Hoe kan mij dit overkomen? Ik ben een slimme, bewuste vrouw, ik laat me toch zeker niet slaan? ... Ik houd zo van hem en we kunnen het ook zo goed hebben... Misschien was dit de laatste keer...

We kennen dit soort scenes (hopelijk alleen) uit films. De vrouw die geslagen wordt door haar man en niet bij hem weggaat. Als buitenstaander denk je: 'dit laat je je toch niet aandoen? Ga weg bij die engerd!' Maar ze houdt van hem. Op sommige momenten is het zoals het vroeger was. Ze leeft voor die momenten. Daar heeft ze alles voor over.

Er kunnen allerlei redenen zijn om geen punt te zetten achter een destructieve relatie; de hoop dat het beter wordt, de angst voor het onbekende of de pijn van het verlies. Toch is het soms nodig afscheid te nemen van wat je liefhebt. Omdat de relatie tussen jullie niet werkt. Omdat jij en hij samen niet 3 worden maar minder dan 2.

Je kunt de balans opmaken en je afvragen hoe jouw relatie is met alcohol. Wat levert het je op en wat kost het je? Is het je dit waard? Wellicht was je relatie met alcohol ooit onschuldig, mooi en aanvullend en is die dat nu niet meer. Je kunt erkennen dat je het lief hebt gehad, dat het je ook veel heeft gegeven. En dat het nu niet meer werkt. Hier heb je moed voor nodig. En hier kun je wellicht steun en gezelschap bij gebruiken. Weet dat wij er zijn.

De foto boven dit artikel was zo'n avond met een aantal meiden ... lachen en gieren ... zonder alcohol maar met koffie, thee en de drankjes van www.dorstlust.nl ; ).