Ik ken het goed en ik denk dat jij het ook kent; het besluit om iets te veranderen aan je gedrag. Dingen die je niet of minder wilt doen, bijvoorbeeld snoepen, tv kijken, faceboeken, roken of drinken. of zaken die je juist wél wilt zoals op tijd naar bed gaan, mediteren, lezen, wandelen. Met de beste wil van de wereld begin je er aan, het gaat een tijdje goed en dan ... BAM! ... val je door de mand. Ga je voor de bijl.

Je hebt ineens toch gedronken. Ondanks je - in steen uitgehakte en ferme - besluit, drink je toch een wijntje. Misschien was je het allemaal spuugzat en dacht je 'Fuck It! Nu Ik' of was je ergens ontzettend van geschrokken. Het zijn ervaringen die je behoorlijk aan het wankelen kunnen brengen. Het zijn momenten die schreeuwen om troost en verzachting. Je voelt je teruggeworpen. Het kan je altijd zomaar ineens overvallen, op de derde dag dat je niet drinkt of in het derde jaar. Misschien geldt voor jou niet de plotselinge oplaaiende hunkering maar was in je achterhoofd al weken aan het overwegen toch een keer te drinken om te kijken of je het nu wel normaal en gezellig kon.

Anyway, het gebeurt, zo'n uitglijder, struikeling of terugval. Wat dan? Ik hoop eigenlijk voor je dat het dan in 1 keer goed fout gaat, dat je verschrikkelijk veel drinkt, je beroerd voelt en je de dag er na realiseert: 'Hee! dit is niet wat ik wil! Nooit meer. Ik herneem mijn besluit! Veel lastiger is het als die eerste keren dat je toch drinkt best ok zijn. Twee wijntjes, een week niet, dan weer twee en je hebt het idee dat je het eigenlijk prima onder controle hebt. Tot, sluipenderwijs, je jezelf na 2 maanden of 2 jaar toch weer terugvindt bij je startpunt. Dagelijks meer dan je lief is. Au.

Het is een hele toer om voor jezelf op dat moment te erkennen dat dit is hoe het is gegaan. Waarschijnlijk zit je vol zelfverwijt, schaamte en schuld. Misschien vind je het ook wel prima en heb je het eigenlijk opgegeven. Als er veel van dergelijke innerlijke criticus is, ben je waarschijnlijk ook hard bezig om deze stemmen en rotgevoelens weg te redeneren. Je bent dan zó druk in je hoofd dat je helemaal vergeten bent dat het eigenlijk gaat over essentie. Dat het gaat over wie jij van nature bent en wat alcohol doet met jouw natuur. Het kan waanzinnig moeilijk zijn om je dat op die momenten te herinneren. Laat staan weer in connectie te komen met jezelf, je hart, je natuur, je essentie. Toch is dat het enige wat je te doen staat. Een beetje tijd nemen en de plek in jezelf opzoeken waar het stil is. Daar kun je je herinneren wie je was en wie je wilde zijn in dit leven.

Die weg terug vinden is aan de ene kant moeilijk omdat we zo veel in ons hoofd zijn, aan de andere kant makkelijk omdat essentie overal om ons heen weerspiegeld wordt. Als je naar de natuur, de bloemen, dieren, planten, het licht en de sterren kijkt, kun je zomaar ineens in essentie 'vallen'. Je laten raken door je omgeving. Eenvoudig.

Ben jij teruggevallen, uitgegleden of gestruikeld? Pak de draad weer op! Het is heel behulpzaam om (nog een keer) het weekend of de training te doen en geloof me, je bent niet de enige of de eerste. Veel mensen bewandelen deze weg en stoppen of veranderen niet in 1 keer. Door opnieuw te starten en je struikeling helemaal mee te nemen in je onderzoek word je nóg wijzer van jezelf. Je hoeft de terugval niet te zien als een mislukking, maar kunt het gebruiken als een ervaring om aan te groeien.