Het is zo'n 3 jaar geleden dat iemand tegen mij zei: 'Pé, je zou een boek moeten schrijven! Je schrijfstijl is licht, je visie verfrissend en er wordt nog veel te weinig naar alcohol gekeken zoals jij dat doet'. Ik merkte dat ik er wel oren naar had, over sommige stukjes die ik schrijf ben ik echt tevreden en er is op de 'boekenmarkt' best ruimte voor een boek over alcohol met een ander geluid. Zo werd het zaadje geplant. Het idee groeide en ik benaderde Simon, schrijver en ex-deelnemer van de training, om mij feedback te geven.
In die winter, een paar maanden later, ging ik aan de slag, alleen op onze stille plek in Frankrijk, helemaal gefocusd. Tot op zekere hoogte, want ook zo in de rust en eenzaamheid bleef de afleiding. In de vogels die vetbolletjes moesten, hout dat gehakt wilde worden, de kachel gestookt, de afwas uiteraard aan kant en ook niet te vergeten: het surfen op internet. Het leek me ongelofelijk noodzakelijk om eerst te zoeken naar schrijfmethoden, boekstructuren en manieren om een manuscript te presenteren aan een uitgever. Een dag voor mijn vertrek terug naar Nederland klom ik pas echt in de pen. Ik schreef en schreef en mailde de eerste hoofdstukken naar Simon. Eerlijk en direct, zoals een goeie coach betaamd, kwam zijn respons: ’Dit is niet goed! Wat wil je eigenlijk, Petra?’ zei hij. ’Zo'n verhaal over jouw ervaring, de biografie van een ervaringsdeskundige, zulke boeken zijn er al zoveel. Jij onderscheidt je daarvan doordat je een methode hebt, een visie. Neem de plaats in van de autoriteit, de deskundige. Je bent veel meer dan ervaringsexpert alleen.’ Natuurlijk was ik teleurgesteld en moest ik even slikken maar al snel kwam er een nieuw elan. ’Aannames over alcohol’, daar zou het over gaan en ik ging er op uit om allerhande drinkers, ex-drinkers en ’ik-heb- niks-met-alcohol-mensen’ te interviewen. Ik werkte af en toe wat uit, en, zoals dat gaat, kwamen er andere, urgentere zaken op mijn pad. Het schrijven stelde ik uit.
Ondertussen lag het ontkiemende zaadje diep in de donkerte. Al die jaren had en hield ik het gevoel; ik moet schrijven, dat boek, dat ligt te wachten om naar buiten te komen. Een vaag en knagend schuldgevoel dat ik niet deed wat ik moest doen. Jan zei een keer: ’Je kunt het ook niet doen, dat boek, laat het gewoon overgaan’. Ik overwoog het serieus maar toch … dat voelde téveel als verzaken, als iets wat er écht toe doet nalaten. Zo bleef het gaan. Tot een half jaar geleden. Ik zei hardop tegen een aantal mensen dat ik wilde schrijven en het alsmaar niet deed. Zij boden óók hun hulp aan. We hadden gesprekken, een brainstorm en door er over te spreken kwam het boek opnieuw tot leven. Er ligt nu een gaaf en werkbaar plan. Zo heb ik een lange, lange aanloop genomen naar vandaag, 1 september. Vandaag is de geboortedag van het boek.
Terugkijkend zie ik hoe die lange weg hoort bij het pad van creatie of bij een proces van verandering. Het zaadje is gevallen en gaat ontkiemen. De lange weg is de voorbereiding zonder welke ik niets nieuws kan scheppen. In mij is een onstuimigheid die me óók tegenwerkt. Die tegenwerkende krachten helpen bij het opbouwen van de spanning om tot creatie te komen, in de actie te gaan.
De traagheid van het wachten en het vermogen om de spanning op te laten bouwen is ook behulpzaam als voorbereiding voor een periode van niet drinken. Je wacht en wacht, werkt -en spreekt jezelf tegen en ondertussen wordt er van alles in jezelf gemobiliseerd. Dit is rijpen. Tot een zeker moment. Het moment dat je besluit valt. Soms voelt die weg als stilstand, alsof er niets gebeurt, een traag en taai moeras. Dat hoort erbij. De kwelling en struggle maken onderdeel uit van het proces.
Als ik terugkijk op de keren dat ik ergens mee begon of mee stopte zie ik deze periode als de zwaarste en moeilijkste tijd. De periode van moed verzamelen, krachten bundelen, urgentie creëren. En ik ben blij dat die voor mij, in dit geval, voorbij is. Het besluit is gevallen. De start is gemaakt. Vanaf nu kan ik meegaan in de flow.
Niet op wilskacht. Wel met discipline en focus. Soms zal ik geen zin hebben, het zal niet altijd lekker voelen, het zal ook niet in één keer goed gaan én ik ben in actie.
Wanneer je worstelt met alcohol denk dan eens hier aan en kijk of het mogelijk is om het moment te herkennen, of het mogelijk is open te staan voor het besluit wanneer dat wil vallen. En … de verandering van richting en momenten van ontwikkeling kwamen in deze periode altijd tot stand in gesprek met een ander. Door het delen van gedachten en verlangen rolde de weg zich voor mij uit.
Het delen van ervaringen is een belangrijk aspect van de de Training. Liever online aan de slag met je alcoholgebruik? Wanneer je je aanmeldt voor de online cursus krijg je toegang tot de online community.
*Ik las dit stukje voor aan Jan en hij zei: ’Ik dacht dat ik naar je voorwoord zat te luisteren’. Bij deze. ; ).