Als je stopt met drinken ... dan moet het toch wel héél erg met je zijn. En als je het zo ver laat komen, tja, dan staat het woord 'loser' op je voorhoofd geschreven. Je hebt immers niet de kracht of ballen om sociaal of gecontroleerd te drinken zoals 'de rest van de wereld'. Dat is hoe er gedacht wordt over stoppers. En is het niet door je omgeving, dan is het wel door jezelf.

Stoppen met drinken heeft een aura van afschuwelijkheid, straf, van verliezers, iets vreselijk gaan missen, van saai en ongezellig zijn. Geen wonder dat het zo lang tobben is voor je eindelijk die stap durft te zetten. In mijn ervaring is de weg naar het besluit toe de zwaarste, en meest uitvretende, fase van het hele proces van stoppen. Het alsmaar voornemen, toch niet lukken, jezelf op de kop zitten, de interne gesprekjes van 'en nu écht ..' en dan toch weer niet. Oef! Wat een ellende.

Die zware, stroperige weg van ergens willen en nog niet kunnen is te verkorten als je stoppen met drinken in een ander licht zet. Stoppen met drinken gaat niet over iets opgeven wat leuk, gezellig en lekker is. Stoppen met drinken gaat over de keuze maken te willen groeien in dit leven. Je willen ontwikkelen. Het gaat over bewustzijn, jezelf leren kennen in al je facetten en daarmee open in de wereld kunnen staan. Dingen maken en doen die waardevol voor je zijn. In contact zijn met mensen op een manier die waarachtig is zonder jezelf, of de ander, te verloochenen.

Toen ik dronk was het voor mij steeds beter voelbaar dat ik 'iets' liet liggen. Mijn leven liep redelijk op rolletjes en toch was ik vaak somber. Ontevreden. Ik voelde me regelmatig gestressed, overprikkeld en/of incapabel. Ik dronk, in vergelijking met mijn omgeving, niet eens buitensporig veel. Ik voelde me steeds meer opgesloten zitten in mijzelf, alsof ik een concept van mijzelf was.

Nadat ik eenmaal het besluit had genomen om (in eerste instantie een maand) niet te drinken viel dat nuchtere leven me alles mee. Sterker nog; die eerste dagen en weken niet drinken waren behoorlijk feestelijk. Er was af en toe een vlaag van craving maar over het algemeen voelde ik me helder en fris. Ik viel een paar kilo af en mensen zeiden: 'wat zie je er goed uit!'. Dat was een leuk bijverschijnsel. Ja, een bijzaak, want wat me het meeste bijstaat en wat het verrukkelijkste was: de beklemming was van me afgevallen. De beklemming van niet eerlijk zijn naar mijzelf.

Stoppen met drinken is makkelijk. Je doet iets gewoon niet meer en gaat door met wat je deed. Er verdwijnen wat mensen uit je leven en mogelijk komen er wat anderen bij. Je gaat wat minder vaak naar de kroeg, meestal eerder naar bed en dat was het dan. Je mist de 'buzz' soms, maar je weet dat die momentjes voorbij gaan als wolken aan de hemel. Of als opvliegers. Het valt eigenlijk allemaal best mee, het is 'goed te doen'.

En.

Je kunt stoppen met drinken zien als een mogelijkheid om jezelf te leren kennen zoals je dat nog niet eerder deed. Wanneer je 20, 30 of 40 jaar drinkt zou je nieuwsgierig kunnen zijn naar wie en hoe jij bent zónder alcohol. Dat mét, dat ken je wel, daar heb je alles in doorleefd en uitgeprobeerd. Hoe zou het zijn zonder? Wat ga je voelen, zien, zeggen en ervaren wanneer er géén sluier en demping is? Wanneer je kraakhelder en met je volle verstand gaat uitvogelen waar jouw weg zich heen beweegt kom je terecht in de woeste volheid van het leven zelf. En ja, dat kan behoorlijk 'bumpy' zijn, want als je jouw onvrede, somberheid, uitgelatenheid, vermoeidheid, stress, weerzin, introversie of scherpte niet meer onder het tapijt veegt, wordt het leven kleurrijker dan je wildste dromen.

Stoppen met drinken is een kans. Het is een geschenk aan jezelf en jouw leven.

Ready for this bumpy ride? We geven een week in Frankrijk  en een paar keer per jaar start er een Training. 

Spreekt het je aan maar toch nog niet helemaal 'ready'? Stuur even een berichtje, dan maken we een belafspraak.

Go for it!