Vorige week sprak ik Monique. Ze was dit jaar fris gestart met een alcoholvrije maand en dat beviel haar goed. Ze knoopte er een dry February aan vast. Tot haar grote teleurstelling lukte het niet om blijvend vrolijk en probleemloos zonder alcohol door het leven te gaan. Na weken van niet drinken was ze 'door het ijs gezakt'. Ze dronk niet iedere dag maar áls ze dronk was het vaak een paar dagen achter elkaar en minimaal een fles wijn per keer. Het kostte haar behoorlijk wat moeite om weer in ‘de mood’ te komen om een alcoholvrije dag te realiseren. Eigenlijk lukte dit haar niet zonder hulp. Daar was iets voor nodig, een afspraak buiten de deur bijvoorbeeld waarvoor ze afhankelijk was van de auto met een werkafspraak 's morgens vroeg de dag erna.
Het lukte haar dan om niet te drinken en als ze eenmaal een eerste nuchtere dag achter de rug had, werden het er vaak meer. Ze voelde zich trots en licht, zeker van zichzelf en vitaal. Totdat er pijnlijke of moeilijke dingen gebeurden. Tegenslagen op het werk, het verlies een dierbaar familielid, ruzie met één van de kinderen ... Ze kon dat best lang volhouden en dan knapte er iets. Dan wilde ze UIT. Niet meer denken, geen zorgen, geen onzekerheid of twijfel. Gewoon UIT. Dan kocht ze een fles wijn.
Zo verliep het patroon. Wanneer ze nuchter was stond ze volop in het leven, kon ze de dingen voelen en behappen, voelde ze zich goed en verantwoordelijk, stond ze 100% AAN. Vitaal. Dan kwam vroeg of laat het moment dat ze zich 'overwhelmed' voelde door emoties. De gebeurtenissen in haar leven maakten dat ze zich toestond een wijntje te drinken. Dan wilde ze UIT. Even niet. Even geen gedachten, zorgen, gevoel van niet voldoen, niet genoeg zijn. Even tijd voor zichzelf.
Maar het was nooit even. Het was een paar dagen, of een week of weken. Want na de UIT stand, kreeg ze zichzelf niet meer AAN. De alcohol bleef trekken. Ze leefde op halve kracht, in een soort tussenstand. Na een avond drinken bleef ze in gedachten bezig met alcohol en was er een cyclus van schuld en schaamte, voornemens en oordelen en die wilde ze dan weer UIT zetten.
Wijn helpt. Dan gá je ook uit. Voor sommige mensen is de AAN knop daarna té lastig te vinden. Ik ken het heel goed. Ik ben er ook zo eentje. Ik kan niet weinig drinken, blijf er mee bezig en daarom drink ik niet. Ik ken overigens ook het verlangen om op UIT te staan. Het eerste jaar dat ik niet dronk verzuchtte ik regelmatig dat ik verlangde naar af en toe vrij hebben van mijzelf. Op de een of andere manier is in de loop van de tijd die behoefte weggeëbd en heb ik manieren gevonden om dat zonder alcohol te doen. Heel simpel en praktisch soms, door time management, door oefeningen, door meer te gaan bewegen en minder in mijn hoofd te zijn. Door zelfonderzoek.
Wil je leren hoe je het uithoudt met jezelf? Wordt het tijd om in de AAN stand te gaan leven? Dat en meer leer je in de Basis training in Leusden (2,5 dag) en Frankrijk (6 dagen). Over 2 weken start er een groep en er is nog plek. Je kunt snel aan de slag!