Wat een hectische tijd hebben we achter de rug. Mijn Nederlandse huisje is verkocht, Jan zijn baan opgezegd en we gaan kijken of het lukt om het grootste deel van het jaar te leven van, en op, Le Puy Ardouin. Regelmatig zullen we in Nederland zijn voor trainingen en familiebezoek maar er is echt een andere uitvalsbasis.

Van te voren en in gedachten zie ik het allemaal als één groot avontuur. Ik heb er zin in en heb ook de neiging het wat te bagatelliseren, kom in een 'dat doen we wel eventjes' stemming. In de praktijk, als het dan eenmaal zover is, ga ik pas voelen wat het écht betekent. Dan pas dringt de ervaring door in mijn gevoelens en de rest van mijn systeem. Afscheid nemen van de plek waar ik 16 jaar woonde, waar ik met Ykje leefde en alle andere dingen die ik in die periode meemaakte komen in spullen en gedachten voorbij. Het kost tijd om verandering door te laten dringen. Stukje bij beetje wordt het, in de ervaring, meer en meer waar. Of het nu gaat om een verhuizing, het verlies of de vondst van een geliefde of een nieuwe levensstijl.

Die tussentijd, of liminaliteit, is mij dierbaar. Het oude is voorbij, het nieuwe nog niet begonnen. Het is een vacuüm waarin de richting en ‘purpose’ vaststaan, maar de lijntjes nog niet ingekleurd zijn. Wanneer het lukt om hier met aandacht en rust in te zijn, voortbewegend zonder haast, geeft dat grote intensiteit van leven. Het is langzame tijd.

Wanneer je stopt met drinken kom je ook in tussentijd. Je bent niet meer helemaal wie je was en ook nog niet gewend aan je nieuwe, nuchtere zelf. In de theorie die wij gebruiken in de trainingen is het een belangrijke stap in de fasen van verandering, de fase van toe-eigenen en accepteren. Daar is overgave voor nodig. Wanneer je je kunt openen voor de ervaring, de gevoelens die bij de verandering horen kunt doorleven, wordt het gehele systeem (je ziel, lichaam, gevoelens en gedachten) betrokken bij de verandering. Dan is er verankering en een stevige basis voor je nieuwe zelf. 

Het voelt niet altijd fijn, deze tussentijd, juist door die gevoelens. Het kan ontheemd voelen.  Je bent houvast kwijt en hebt het ook te doen met leegte, niet weten of onzekerheid. De kunst is om daar in te blijven. Om niet door te hollen achter de nieuwigheid aan met 101 to-do lijstjes. Niet eromheen gaan, maar recht er door. Als een ijsbreker, rustig, gestaag, 100%. Dat is levenskunst, dat is de kunst van nuchter leven.

Mijn aankomen hier in Frankrijk, ik reken er een jaar voor. Dat is net zolang als ik nodig had om helemaal en als vanzelf alcoholvrij te gaan leven. Een jaar van transformatie. Een jaar om nieuwe worteltjes te gaan schieten die stevig en diep kunnen doorgroeien.

In het aanbod van De Kunst van Nuchter Leven zal het een en ander gaan veranderen. Houd de nieuwsbrief in de gaten voor de laatste updates.